Verslag van het bouwen van een speeltuin bij kinderdagverblijf Samac (BiH)
Op zaterdag 30 september 2023, ’s morgens heel erg vroeg, vertrokken wij, Alex en Hugo met een bus stampvol materialen naar Samac in Bosnië en Herzegovina. ’s Middags rond drie uur arriveerden we bij de grens. Het passeren van de grens ging helaas niet zo vlot dit keer, maar uiteindelijk kwamen we toch, met hulp van Kenan (goede vriend in Bosnië en expediteur) rond half acht de grens over. We zijn direct doorgereden naar Gracanica, waar Maarten en Wim, die per vliegtuig naar Bosnië reisden, ook arriveerden. Op zondagmorgen zijn we naar de kerk in Tuzla gegaan, met enige weemoed, omdat het zendingsechtpaar Adré en Marja terug gaat naar Nederland en dit dus de laatste keer is dat we hen in Bosnië in de kerk ontmoeten. Hun actieve werkperiode zit erop en ze verhuizen binnen enige weken terug naar Nederland. Na de kerkdienst dronken we koffie en aten we lunch bij Adré en Marja. Daarna verkasten we naar Samac en trokken in bij onze vrienden Kenan en Hajra. Al vanaf de eerste keer dat ik, Alex, in Bosnië kom, zijn zij onze trouwe vrienden en gasthuis.
Maandagmorgen vroeg gingen we aan het werk bij het kinderdagverblijf. Zo’n 250 kinderen zitten op dit verblijf en buitenspelen zit er niet in, omdat er simpelweg niets te spelen is. Ons doel voor deze week was om dat probleem op te lossen, en we kunnen met een gerust hart zeggen dat die opdracht heel goed gelukt is! Op woensdagmiddag stond er een speeltuin waar we trots op kunnen zijn. Met de capaciteiten van de jongens die mee waren, lijkt het bouwen van een speeltuin een kleinigheidje… Toch was dat het niet, de structuur van de grond in Bosnië is een stuk minder makkelijk te bewerken dan in Nederland. We hadden gelukkig goed gereedschap mee, maar zelfs daarmee viel het niet altijd mee om bijvoorbeeld gaten voor de palen te maken in de grond. Maar al met al, het was geweldig om te doen. En als dan op woensdagmiddag al die kinderen de speeltuin in rennen om te gaan spelen, dan voel je je weer een dankbaar mens dat we dit mooie werk kunnen en mogen doen.
Op donderdag hebben we nog een aantal gezinnen bezocht, voedselpakketten uitgedeeld, spullen naar de opslag in Zivinice gebracht en vervolgens de privéspullen van Adré en Marja in de bus geladen, zodat we die mee terug konden nemen naar Nederland. Na weer een moeizame passage van de grens kwamen Hugo en Alex zeer dankbaar op vrijdagnacht weer thuis en Maarten en Wim arriveerden op zaterdagavond per vliegtuig uiteindelijk ook weer veilig thuis.
Grote dank aan God voor deze voorspoedige week. Dank aan alle sponsoren die dit project weer hebben mogelijk gemaakt, en natuurlijk ook dank aan de mannen die zich deze week weer belangeloos en met veel energie hebben ingezet voor hun naaste!