Hoe mijn liefde voor Bosnië begon:
In september 2009 kwam er iemand bij mij om te vragen of ik Jacob Saadhoff met hem en een Bosnische vrouw, Indira mee wilde naar Bosnië.
Hij had verhalen van haar gehoord dat het er erg armoedig moest zijn. Ik had wel tijd om mee te gaan en zo zijn wij op 16 oktober 2009 naar Bosnië gegaan
Vrijdag: om 3 uur ‘s nachts zijn vertrokken met een bus vol kleding. De reis verliep voorspoedig en ’s middags om 17.00 uur waren we aan de Bosnische grens.
Hier kregen wij problemen met de goederen die we bij ons hadden en moesten daar papieren voor laten maken. Omdat het al laat in de middag was kon dat niet meer.
Maandagmorgen om 9 uur moesten we terugkomen.
We zijn toen met een connexionbus, die in Nederland was gekocht door een busbedrijf uit Tuzla ,mee gereden naar Tuzla waar we werden opgehaald door Nisveta, een vriendin van Indira. Nisveta heeft ons naar onze eind bestemming in Zivinice gebracht.
Zondag: Nisveta rijd met ons rond en we hebben een 3 tal gezinnen bezocht om te informeren waar we hen mee zouden kunnen helpen.
Maandag: na heel veel gedoe konden we maandag de bus weer mee krijgen. We waren blij dat we weer met de bus onderweg waren,
en aangekomen in Zivinice hebben we direct de bus leeg gehaald om de kleding te verdelen.
Verder in de week hebben we dezelfde gezinnen weer bezocht om ze ook daadwerkelijk eten en kleding te brengen, ook hebben we voor een opa en oma brandhout gekocht.
Na een zeer indrukwekkende week zijn we weer naar huis gegaan, eenmaal thuis maalt het dan steeds door mijn hooft:
“zoveel armoede, zo dichtbij, en zo weinig hulp in dat land.” Zo is dus het idee ontstaan om deze mensen vanuit Nederland te gaan helpen.